DOKUNMAYIN GARİPLERE...

Meğerse biz memleketin talihi ve tarihi değişir diye beklerken, yirmi yılda evrim gerçekleşmiş.
Fesli fasığın saldığı zehir tutmuş…
Deliden bozma üslubu ile anlatırdı…
Kimseler dinlemezdi, dikkate almazdı önceleri…
Ağzından tükürükler saçarak küfürler ederdi…
Bazıları dinlemeye başladı birden…
İçindeki huysuzluk dışarı taşardı…
Dinleyenler çoğalmaya başladı sonraları…
Ne kini ne öfkesi biterdi, Yunanlıları yeğ tutardı Kuvayı Milliye’ye…
Meğerse inanmış o kitleler… Meğerse onun anlattığı temelsiz ve insafsız her iftiraya, her saptırmaya inanmışlar…
Şimdi yüz yıl sonra, Kuvayı Milliye’yi fitne ve fesat ilan eden, Gazi Mustafa Kemal Paşa’ya idam fermanı çıkaran, Sakarya Savaşı’nda Haymana Bozkırına 14.000 vatan evladı düşerken 5. Karısına düğün yapan, Büyük Taarruz sonrası karılarını ve eşrafını İngilizlere bırakıp ecdat mülkünü terk eden Vahdettin meğerse ne gafilmiş, ne de hain…
Bildiğiniz mağdurmuş…
Kandırılmış, aldatılmış bir adammış. İmzaladığı idam fermanı da sahte bir İngiliz oyunuymuş.
Kuvayı İnzibatiye’yi kurup Anzavur’u Paşa eden bendim çünkü…
Gazi Paşa’nın rütbelerini söken de bendim…
Halifelik makamının gücü ile onca iç isyanı çıkartan da bendim…
Giderayak İngiltere’den sığınma isteyen de bendim…
Vahdettin de Damat Ferit te suçsuz…
Dokunmayın gariplere, ahirette yanarsınız…
Hadi canım sen de…