Meğerse afilli zenginmişiz…

Çocuktum ben de…

Biz mahalle kültürü ile büyümüş, sokaklarda diz çürütmüş çocuklardanız.

Annem pencereden bağırırdı… Yemek hazır hadi gelin…

El çabukluğu marifet….

Patates, patlıcan, biber, kabak kızartması yapar…

Sonra üzerine domatesli ve sarımsaklı bir sos…

Ve de güzel bir yoğurt…

Kardeşim ile ikimiz burun kıvırırdık…

Utanmadan köfte yok mu derdik…

Annem “akşama” derdi…

Bugün bakıyorum şimdi o geçmiş günlere…

Meğerse afilli zenginmişiz…

Bildiğiniz şımarık zengin çocuklarındanmışız…

20 yılın sonunda koskoca bir iktidarın gemiyi getirdiği limana bak…

Geminin içindekilerin haline bak…

Ha bir de lütfen kaptana bakın…

Bakmak halen suç değil… Serbest henüz….