ZAFER BAYRAMI'NIN ARDINDAN...

Bir 31 Ağustos yazısı bu….
Biraz şeytanın avukatlığını yapayım mı?
Resmi kutlamalarda, Atatürk'ün yanında fotoğraflarda çoğunlukla kendisine yapılacak iken engellenen suikast davasında yargılanan paşaların veya subayların resimleri var.
Sakarya'da çekilen resimlerinde Ayıcı Arif,
Büyük Taarruz öncesi Refet Bele, Rauf Orbay
Sonrasında Kazım Karabekir.
Aslında siyasi davalardı bunlar ve gerçekte sıkıntılı günlerde olur olmaz yerlerde yapılan naz, niyaz ve nispetlerin hesaplaşmasıydı.
Verilmeye çalışılan mesaj, tek adam olmadığı. Hep başkaları vardı yanında…
Aslında, O tek adam değildi ki.
Zaten olmaya niyeti de yoktu.
Şefti. Liderdi... Örnek alınacak kişi...
Kişi karşısındakini kendi gibi zannedermiş ya...
İstese padişah olurdu da kimseler neden bile demezdi...
Hiç böyle düşündünüz mü?
İstese halife bile olurda da bugün hutbeden okumaktan imtina ettikleri Fatiha yerine hatim indiriyor olurlardı...
Yalancının yiğit, hasedin saygın, karaktersizin kahraman olduğu bir sistemde bugün bir ışık gibi kitleleri sürüklemesinin sebebi bu değil mi zaten?
Bu ulusun tutunabileceği tek dalı kalmış… Çok uğraştınız… 15 Temmuz’da bile O’nun izinden giden asker ve polisler kurtardı sizi… Uğraşmasanız artık… Rica ediyorum…